ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ

Ο Μεγαουρητήρας ταξιμομείται σε:

  1. Πρωτοπαθή αποφρακτικό
  2. Πρωτοπαθή παλινδρομούντα
  3. Δευτεροπαθή αποφρακτικό
  4. Μη αποφρακτικό και μη παλινδρομούντα
  5. Αποφρακτικό παλινδρομούντα :
  • Ο πρωτοπαθής αποφρακτικός ουρητήρας γενικά συνδυάζεται με αδυναμικό περιφερικό τμήμα του ουρητήρα ή λιγότερο συχνά με βαλβίδες στο άτρητο τμήμα του ουρητήρα.
  • Ο πρωτοπαθής παλινδρομούντας ουρητήρας οφείλεται σε συγγενή ανενεργή κυστεοουρητηρική συμβολή.
  • Ο δευτεροπαθής αποφρακτικός ουρητήρας μπορεί να συνδυάζεται με α)βαλβίδες οπίσθιας ουρήθρας , β) νευρογενή δυσλειτουργία της ουρητηρικής κύστης, γ)όγκους, δ)φλεγμονή, ε) αποτέλεσμα χειρουργικών παρεμβάσεων.
  • Ο μη αποφρακτικός και μη παλινδρομούντας ουρητήρας χρειάζεται ακριβή διάγνωση διότι δεν χρειάζεται ΧΙΟ. Μπορεί να είναι πρωτοπαθής ή σευτεροπαθής. Ο δευτεροπαθής μη αποφρακτικός μη παλινδρομούντας ουρητήρας συνδυάζεται με μαζική παλυουρία, ουρολοίμωξη ή προηγούμενο ΧΙΟ.

Διάγνωση

Ο ασθενής με μεγαλοουρητήρα συχνά παρουσιάζει ουρολοίμωξη, άλγος, έμετο ή υπέρταση. Επιπλέον στα νεογνά μπορεί να εμφανιστούν με προγεννητική υδρονέφρωση.

Θεραπεία

Συνήθως συντηρητική

Ο αποφρακτικός μεγαουρητήρας χειρουργείται όταν εμφανίζονται: 1. Συμπτώματα όπως ουρολοίμωξη, άλγος, υπέρταση, αιματουρία, λίθους, 2. Προοδευτική υδρονέφρωση και 3. Αποδεδειγμένη μείωση της νεφρικής λειτουργίας στο σπινθηρογράφημα.